زندگی نامه و معرفی آثار معمار ریچارد راجرز – Richard Rogers

 مریچارد راجرز خفف نام ریچارد جُرج راجرز (به انگلیسی: Richard Rogers) است. وی در تاریخ 23 ژوئیه، 1933 چشم به جهان گشود. در میان معماران مدرن سده کنونی از وی به‌عنوان یکی از جسورترین و جریان‌سازترین یاد می‌شود.

ریچارد راجرز

معمار 84 ساله و ساکن لندن، از سوی بنیاد هایت، در سال 2007 به‌عنوان برنده بیست‌ونهمین دوره جایزه معماری پریتزکر، معرفی شد. در بیانیه‌ای که هیئت‌داوران بیست‌ونهمین دوره جایزه پریتزکر ارائه نمودند، با اشاره به این نکته که راجرز در طول بیش از چهل ‌سال دوران زندگی حرفه‌ای برجسته خود، به‌صورت همیشگی و استوار، در پی تحقق عالی‌ترین اهداف درمعماری بوده است، بیان‌شده که: «پروژه‌های برجسته‎‎ی وی نماینده نقاط تعیین‌کننده‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند…» بر اساس همین اعتقاد آنان، گرایش به‌وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی، ارائه ترجمانی بی‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به‌مانند ماشین و پایبندی به پلان‌های قابل‌انعطاف که به خواسته‌ها و نیازهای همیشه در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند.



از مهم‌ترین مشخصه‌های آثار ریچارد محسوب می‌شوند. ریچارد، در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. در سال ۱۹۳۸۸، با پدیدار شدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، خانواده راجرز به انگلستان رفتند. بدین ترتیب ریچارد توانست در مدرسه AAA لندن به تحصیل در رشته معماری بپردازد و مدرک فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه Yale دریافت کند. راجرز توانست به همراه همکلاسی خویش، نورمن فاستر، در این دانشگاه از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جوید.

راجرز علاقه زیادی به فرانک لویدرایت پیدا کرد و این علاقه به حدی بود که از او با عنوان my first god یاد می‌کند. راجرز مدتی برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک کارکرد سپس، به انگلستان بازگشت تا به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، اولین فعالیت حرفه‌ای معماری خودش را در قالب گروهی کوتاه عمر بنام Team ۴ که فعالیت آن تنها تا سال ۱۹۶۷ ادامه یافت، شروع کند. همکاری دیگر او که از سال ۱۹۷۱ تا سال ۱۹۷۸ ادامه داشت، شراکت او با رنزو پیانو با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس بود.

راجرز سپس شرکتی را در لندن، در سال ۱۹۷۷ تأسیس کرد و در حال حاضر دارای دفاتری در بارسلون، مادرید و توکیو است. راجرز در طول سال‌های زندگی حرفه‌ای خود، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری و غیر معماری شده است که ازجمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به کسب مقام اشرافی در سال ۱۹۹۶ و ملقب شدن ایشان به لرد راجرز، همچنین مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال ۱۹۸۵ و شیر طلایی بی‌ینال ۲۰۰۶ ونیز اشاره نمود.



راجرز همواره در خط مقدم جنبش معماری پایدار بوده و با طراحی ساختمان‌هایی هماهنگ و سازگار با محیط‌زیست و بهره‌مند از فنّاوری روز میزان اهمیت خود را به این موضوع نشان داده است. می‌توان با بررسی آثار او مهم‌ترین دغدغه‌های او در این معماری  یعنی توجه به نور طبیعی و تغییرات اقلیمی و خلق ساختمان‌هایی که تا حد امکان از حداقل انرژی و نیز انرژی پاک استفاده کنند را مشاهده نمود.

از معروف‌ترین آثار راجرز از میان اولین پروژه‌های او می‌توان به مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس که آن را در سال 1971، به همراه رنزو پیانو، در یک مسابقه بین‌المللی طراحی کرد، اشاره نمود؛ زیرا در این پروژه، آنچه در ساختمان‌ها معمولاً پنهان نگه‌داشته می‌شد، در معرض نمایش ‌قرار داده شد و نمای چشمگیر آن‌که تحت تسلط لوله‌های تأسیساتی، پله‌های ‌برقی، سازه نمایان فولادی این ساختمان و سایر عناصر خدماتی بود، باعث شد به ساختمانی تأثیرگذار در تاریخ معماری معاصر مبدل شود.

برخی از پروژه‌های ریچارد راجرز که به اجرا درآمده‌اند و تکمیل‌شده‌اند به‌صورت مختصر:

برج اداری لندن – Lloyd’s of London :

اجرای آن در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بی رون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است.

مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو :

مرکز ژرژ پمپیدو نام مؤسسه هنری و فرهنگی است که در سال ۱۹۷۷ به‌نام ژرژ پمپیدو رئیس‌جمهور فرانسه در پاریس برپا شد. این مرکز شامل موزه ملی هنر مدرن، مرکز طراحی صنعتی، اداره توسعه فرهنگی است.نمایشگاه‌های هنری و فرهنگی نیز همیشه در آن برپا است. دو ارگان مهم دیگر یعنی کتابخانه عمومی مرجع و بنیاد پژوهش و هماهنگی موسیقی و آکوستیک نیز بخشی از این مرکز است.

گنبد هزاره لندن :

یکی از بزرگترین کارهای معماری قرن بیستم که آخرین آنها نیز هست معرفی شده است. این بنا که برای برگزاری جشن های آغاز هزاره سوم در لندن طراحی و اجرا شد، و درست در ماه دسامبر ۱۹۹۹ به پایان رسید با استفاده از جدیدترین فن آوری سازه و معماری یعنی سیستم کابل و پوشش غشائی خلق گردیده است.گنبد هزاره ریچارد راجرز برای القاء مفهوم هزاره بود که به مناسبت دومین هزاره تولد حضرت مسیح (ع) بود سعی کرد از مفهوم گنبد که بار مذهبی و سنتی قوی ای دارد استفاده کند و پس از نگاه به سنت و فرهنگ این فرم را طوری در بستر فیزیکی خود قرار دهد که گویی برای همیشه در آنجا قرار داشته و بخشی از بسترش میباشد در عین حال که با استفاده از پوشش چادری و خوابیده و سیستم کابلی سعی در القاء فرم های نرم و منحنی نزدیک با طبیعت دارد.